Outlet'te Darbe var!
Apolitik kuşağın meraklı çocukları soruyor: Yüzleşmek için geç mi kaldık?
Outlet, 10 Eylül’de kapılarını “Darbe” ile açıyor. Halil Altındere, Bengü Karaduman, Köken Ergun ve Servet Koçyiğit’in katılımıyla, geç kalınmış bir konuyu, sanatın dilinden tartışmaya çağırıyor.
Silah kullanma gücünü elinde tutanların tehdidi karşısında gelişen korku kültürü uzun zamandır paralel bir evrende yaşandığı hissini veriyor. Hakikatimiz yitik. Konuşma dilimize “asker halk” “sivil halk” ayrımları girmiş. Kamu, devlet dairesi sanılıyor. 50 Cent, Evren’den fazla tanınıyor. Üstelik ülkenin en tanınmış ressamı da Kenan Evren. Ülkeyi kanla boyadığından değil, hamamda yıkanan hanım tabloları Hürriyet’in manşetine çıktığından.. Bugün, darbe sonrası kuşağın gençleri büyümenin sancılarıyla üretiyor. Geriye baktıkça ileriyi görüyor. Geleceğin yüzleşmekte olduğunu biliyor.
Hükümet, askeri kuvvetler, yasaklar ve aşırı uçların çatışması görsel kültüre nasıl yansıyor? Sadece Türkiye’de değil, “darbe yemiş” pek çok ülkede bu kodlar nasıl görünür oluyor?
***
The curious youngsters of lost generation ask: Are we late for the confrontation?
Outlet opens its doors for the “Coup” on the 10th of September. It calls for discussion of a belated subject within the art language into which Halil Altındere, Bengü Karaduman, Köken Ergun and Servet Koçyiğit participate.
The culture of fear, which has been created by the authorities who hold the physical force in their hands by intimidation, gives the feeling of a peculiar experience of living in a parallel universe. Our reality is lost. The terms “civil society” and “military society” has penetrated into our language. The public is assumed to be the bureaucracy. 50 Cent is a better-known figure than Kenan Evren who is the most famous painter of Turkey. Not only he painted the country with blood but exposed his paintings of women bathing in Turkish baths in the Hurriyet (Freedom) Journal. At the moment, post-coup generation continues to produce with the pain of growing up. They see the future when they look back, since they know the future is nothing but a confrontation.
How do the government, military forces, prohibitions and the clash between opposite poles reflect into visual culture? How do these encodements become visible not only in Turkey but in other countries that lived through the military strikes?